പൂഞ്ഞാര്‍ സെന്റ് ആന്റണീസ് സ്കൂളിന്റെ സയന്‍സ് ലാബില്‍ കടന്നു ചെല്ലുന്ന ഏവരെയും സ്വാഗതം ചെയ്തുകൊണ്ട് അവിടെ ഒരു ഗജവീരനുണ്ട്. അസ്ഥികൂടമായാണ് അവിടെ നില്‍ക്കുന്നതെങ്കിലും ജീവിച്ചിരുന്ന കാലത്തെ തലയെടുപ്പും ഗാംഭീര്യവും ഇന്നും ദര്‍ശിക്കാന്‍ സാ‌ധിക്കും. ലഭിച്ചിരിക്കുന്ന വിവരമനുസരിച്ച് കേരളത്തില്‍ 2 സ്കൂളുകളില്‍ മാത്രമാണ് ആനയുടെ അസ്ഥികൂടം ഉള്ളത്. അതുകൊണ്ടു തന്നെ സെന്റ് ആന്റണീസിലെ ഈ കരിവീരനെ സ്കൂള്‍ അധികൃതര്‍ അമൂല്യമായി സൂക്ഷിക്കുന്നു.
വര്‍ഷങ്ങളായി സ്കൂള്‍ ലാബില്‍ സൂക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന ഈ അമൂല്യ സമ്പത്തിന്റെ ഭൂതകാലങ്ങളിലേക്ക് ഊളിയിടുകയാണ് റോയ് സാറും കൂട്ടരും. യാദൃശ്ചികമായുണ്ടായ ഒരന്വേഷണം ചെന്നെത്തിയത് വിസ്മയകരമായ അറിവുകളിലേക്കായികരുന്നു.
ലഭിച്ച അനുഭവങ്ങളും കേട്ട സംഭവങ്ങളും രസകരമായി ഇവിടെ റോയ് ജോസഫ് സാര്‍ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. പൂഞ്ഞാര്‍ സെന്റ് ആന്റണീസിലെ മുന്‍ അദ്ധ്യാപകനും ഇപ്പോള്‍ ഇടമറ്റം KTJM HS-ലെ അദ്ധ്യാപകനുമായ റോയി സാര്‍ പാലാ കിഴപറയാര്‍ സ്വദേശിയാണ്.
എന്താ ഇതൊരാനകാര്യം തന്നെയല്ലേ...
ഹ..എന്തായിരുന്നു അന്നത്തെ പ്രതാപം നെറ്റി പട്ടവുമണിഞ്ഞ് വെഞ്ചാമരത്തിന്റെ കുളിര്‍ തെന്നലേറ്റ് ആലവട്ടങ്ങളുടെയും വെണ്‍കൊറ്റകുടകളുടെയും അകമ്പടിയോടെ ഭഗവാന്റെ തിടമ്പേറ്റിയുള്ള ആ ആന നട. ഭയഭക്തി ബഹുമാനങ്ങളോടെ ഭഗവാനെ വണങ്ങുന്ന ഭക്തജന സഹസ്രങ്ങളുടെ നോട്ടം എന്റെ മേലും പതിയുന്നുണ്ടല്ലോ എന്നോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ അന്നൊക്കെ എത്ര അഭിമാനമായിരുന്നു.തെല്ലൊരഹങ്കാരവും. വമ്പന്‍ മരത്തടികള്‍ തുമ്പികൈക്കും കൊമ്പിനുമിടയില്‍ ഉയര്‍ത്തി നടക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന കഠിനമായ ക്ഷീണവും അടിമത്തത്തിന്റെ മനോവേദനയും വിസ്മരിക്കുവാന്‍ വല്ലപ്പോഴും ലഭിക്കുന്ന ആ ഉത്സവമേളം മാത്രം മതിയായിരുന്നു.
അക്കാലത്തും പൂഞ്ഞാറിന്റെ തിലകക്കുറിയായി പ്രശോഭിച്ചിരുന്ന സെന്റ് ആന്റണീസ് കലാലയത്തിലെ പ്രഥമാധ്യാപകന്‍ കര്‍ക്കശസ്വഭാവക്കാരനാണെങ്കിലും വളരെ ഉല്‍പതിഷ്ണുവായിരുന്ന ഹെര്‍മ്മനച്ചനായിരുന്നു. സ്കൂളിന്റെ പുരോഗതിയ്ക്കും കുട്ടികളുടെ നന്മയ്ക്കും
എന്തും ചെയ്യാന്‍ അച്ചന്‍ സന്നദ്ധനായിരുന്നു. വിദ്യാലയത്തിലെ കുട്ടികളുടെ പഠനാവശ്യത്തിനായി കരയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ജീവിയായ ആനയുടെ അസ്ഥികൂടം കൂടി ഉണ്ടായാല്‍ നന്നായിരുന്നു എന്ന അദ്ധ്യാപകരുടെ ആഗ്രഹപ്രകാരം പൂഞ്ഞാറില്‍ ചെരിഞ്ഞ എന്റെ ഒരു സഹജീവിയുടെ ഉടമസ്ഥനെ അച്ചനും സംഘവും സമീപിച്ചെങ്കിലും അനുകൂലമായനടപടികള്‍ ഉണ്ടായില്ല. അപ്പോഴാണ് ആരോ എന്റെ കാര്യം ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെടുത്തിയത്.. ഞാന്‍ മണ്ണടിഞ്ഞിട്ട് അന്ന് ഒന്നര വര്‍ഷത്തിലേറെ ആയിരുന്നു. ഏതായാലും എന്റെ യജമാനന്‍, അനേകം തലമുറകളുടെ ശോഭനമായ ഭാവിക്ക്, എന്നോടുള്ള വാത്സല്യത്തെ മറികടന്ന്. പച്ചക്കൊടി വീശുകയും ചെയ്തു.
സെന്റ് ആന്റണീസിലെ ചുറുചുറുക്കുള്ള അദ്ധ്യാപകരായിരുന്ന സി.എം വര്‍ക്കി, വി.വി വര്‍ക്കി, എന്‍.കെ.ജോസഫ് എന്നിവരോടൊപ്പം അനദ്ധ്യാപകരായിരുന്ന കുട്ടപ്പന്‍ ചേട്ടനും, ജോണ്‍ ചേട്ടനും, തൊടുവനാല്‍ ജോസഫ് ചേട്ടനും, കൊച്ചുപുരയില്‍ ജോസഫു ചേട്ടനും, ചാക്കോച്ചന്‍ ചേട്ടനും ഏതാനും സഹായികളുമായി എന്റെ അസ്ഥിമാടം പൊളിച്ചപ്പോഴും മാംസം പൂര്‍ണ്ണമായി അഴുകി അസ്ഥികള്‍ വേര്‍പെട്ട നിലയിലായിരുന്നില്ല. അസഹനീയമായ ദുര്‍ഗന്ധം സഹിച്ച് എന്റെ എല്ലുകള്‍ വീണ്ടെടുക്കാന്‍ അവര്‍ കാണിച്ച ശുഷ്കാന്തി പഴയകാല ഗുരുക്കന്‍മാരുടെ ആത്മാര്‍ത്ഥതയല്ലാതെ എന്താണ് വെളിച്ചത്ത് കൊണ്ടുവരുന്നത്
എന്തും ചെയ്യാന്‍ അച്ചന്‍ സന്നദ്ധനായിരുന്നു. വിദ്യാലയത്തിലെ കുട്ടികളുടെ പഠനാവശ്യത്തിനായി കരയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ജീവിയായ ആനയുടെ അസ്ഥികൂടം കൂടി ഉണ്ടായാല്‍ നന്നായിരുന്നു എന്ന അദ്ധ്യാപകരുടെ ആഗ്രഹപ്രകാരം പൂഞ്ഞാറില്‍ ചെരിഞ്ഞ എന്റെ ഒരു സഹജീവിയുടെ ഉടമസ്ഥനെ അച്ചനും സംഘവും സമീപിച്ചെങ്കിലും അനുകൂലമായനടപടികള്‍ ഉണ്ടായില്ല. അപ്പോഴാണ് ആരോ എന്റെ കാര്യം ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെടുത്തിയത്.. ഞാന്‍ മണ്ണടിഞ്ഞിട്ട് അന്ന് ഒന്നര വര്‍ഷത്തിലേറെ ആയിരുന്നു. ഏതായാലും എന്റെ യജമാനന്‍, അനേകം തലമുറകളുടെ ശോഭനമായ ഭാവിക്ക്, എന്നോടുള്ള വാത്സല്യത്തെ മറികടന്ന്. പച്ചക്കൊടി വീശുകയും ചെയ്തു.
congrats, roy sir
ReplyDelete